आय. आय. टी. मधल्या थंडीची बातच काही और होती... सकाळी उठायचो तेव्हा चहूकडे धुकंच धुकं असायचं... त्याचा तो ओला, उनाड वास...! फुफ्फुसं फाटेपर्यंत श्वास घ्यावा अन तो वास उरात भरून ठेवावा, असं काहीतरी 'म्याड' सारखं वाटायचं... त्या धुक्यामधला, सकाळचा, M .T .चा चहा उभ्या आयुष्यात विसरेन असं वाटत नाही...
अन ते वेडं धुकं... ते दिवसभर तसंच राहायचं... एरवी तापवणारा सूर्य, त्या धुक्यामधून अगदी चान्दोबा सारखा दिसायचा... त्यातनं आय. आय. टी. मधली असंख्य झाडं, चित्रविचित्र मजेदार सावल्यांसारखी भासायची... आणि कुठल्या कुठल्या पक्ष्यांचे मंजुळ आवाज... सारं कसं Imaginary जगात वावरल्यासारखं...!
रात्री 'प्रतिबिंब'च्या नाटकाच्या practice ला तर त्याची हजेरी ठरलेलीच... अशाच एका रात्री, त्या दाट धुक्यातून, तालामीनंतर रूमवर जाताना अचानक काहीतरी वाटून गेलं... अन... ते गूढ, गहिरं, magical धुक्यातल एक 'म्याड' स्वप्नं, तेवढ्याच 'म्याड' अशा Yanni च्या "One Mans Dream" च्या background वर , व्यक्तही करून टाकलं...