Friday, October 3, 2014

खिडकी

हॉटेलच्या खिडकीतून काय सुंदर नजारा दिसतोय !
चहुबाजूला पसरलेली गर्द झाडं, मधोमध एक इवलसं तळं
आकाशात काठोकाठ भरलेले काळे-करडे ढग … 
 सैराभैरा उनाडणाऱ्या वाऱ्याची पावलं,
तळ्याच्या शांत पाण्यावर उमटतायत… 
आकाशातले संध्याकाळचे असंख्य रंग,
पानांनी जमिनीमधून शोषून घेतलेयत… 
कुठे टवटवीत पिवळा, कुठे सचेतन नारिंगी,
कुठे लाघवी लाल तर कुठे नेहेमीचा निरागस हिरवा… 
(आपल्याकडे बोलावताना देवबाप्पा केवढं काही देतो नाही)    
 
या उनाड वाऱ्यात मला गारठून जायचं, 
तळ्याच्या थंड पाण्यात हात बुडवायचाय…
ती केशरी पिवळी पानं हातात घ्यायचीयेत… 
जमिनीवरच्या रंगीबेरंगी पाचोळ्यातून वाट काढायचीये… 
पण… 
पण मध्ये आहे ती हॉटेलच्या रूमची ही खिडकी… 
मला त्या बोचऱ्या थंडीपासून वाचवणारी, 
तो समोरचा सुंदर देखावा चित्रासारखा दाखवणारी,
पण कधीही उघडता न येणारी… 
खिडकी…